Louis Comfort Tiffany – artysta, wizjoner, projektant, wynalazca, jeden z głównych przedstawicieli stylu Art Nouveau, nazywanego w Polsce - Secesja.
Urodził się w 1848 roku w Stanach Zjednoczonych. Był synem Charles’a Lewis Tiffany’ego, słynnego jubilera, twórcy nowojorskiej marki Tiffany & Co. Marki znanej między innymi za sprawą powieści Trumana Capote’a – ,,Śniadanie u Tiffany’ego", która doczekała się równie sławnej ekranizacji, z niezapomnianą Audrey Hepburn w roli głównej. Od ojca miał nie tylko ogromne wsparcie finansowe, nazwisko kojarzące się z prestiżem i luksusem ale również poczucie estetyki i zamiłowanie do perfekcji i piękna.
Louis Comfort Tiffany zafascynowany był szkłem jako tworzywem, które można kształtować na tysiące sposobów, które ma wiele obliczy i może przybierać niezliczone formy strukturalne i barwy. Początkowo tworzył artystyczne mozaiki, biżuterię, przedmioty użytkowe ze szkła dmuchanego. W 1893 roku zbudował fabrykę, gdzie dokonywał eksperymentów ze szkłem, poznawał jego tajemniczość i skrywane właściwości. Różnorodność dostępnego na rynku szkła była dla niego niewystarczająca, dlatego tworzył wiele wariacji kolorystycznych i faktur pozwalających na osiągnięcie zachwycających efektów w swoich dziełach. W kilka lat później efektem tych prób było między innymi powstanie opalizującego szkła (favrile glass). W myśl ruchu artystycznego Arts and Crafts, z którym się identyfikował, wyparł metodę malowania białego szkła emalią na rzecz tworzenia swoich kompozycji z kolorowych jego kawałków. Jego nadrzędnym celem było tworzenie sztuki użytkowej przy zachowaniu walorów estetycznych produktu. Z innowacji jakie wprowadził warto również wymienić zrezygnowanie z ołowiu na rzecz cyny jako spoiwa, co pozwoliło na znacznie większe możliwości w zakresie ilości detali.
Jako człowiek wszechstronnie uzdolniony o znakomitym wykształceniu i poczuciu estetyki w swoim życiu zajmował się wieloma dziedzinami z zakresu sztuki, wzornictwa i dekoratorstwa. Swoją działalność twórczą rozpoczął jako malarz, jednak jego działalność nie przyniosła mu sławy. Zawodowo zajmował się dekorowaniem wnętrz – do najsłynniejszych jego zleceń należy zmiana wystroju Białego Domu dla Alana Artura Chestera (która to niestety została przywrócona do poprzedniego wyglądu przez Roosevelta a elementy wyposażenia zostały zniszczone). W drzwiach były zamontowane efektowne witraże o geometrycznych wzorach.
Inspirował się orientalizmem, łączył swobodnie elementy z różnych zakątków świata w tym Japonii, Mauretanii i Indii. Od 1895 roku rozpoczęła się przygoda L. C. Tiffany’ego ze szkłem. Zaczął tworzyć lampy witrażowe, które przyniosły mu największą sławę. Wypracował nowatorską technikę tworzenia witraży, która pozwalała realizować trójwymiarowe wizje. Złamana została wielowiekowa tradycja tworzenia witraży z wykorzystaniem ołowiu i barwionej emalii. Ołów został zastąpiony cyną a detale malowane emalią ograniczono do minimum dając większą możliwość kreowania głębi odpowiednią strukturą koloru szkła. Zmienność koloru lamp pod wpływem światła i magiczna feeria tworzyła niepowtarzalną atmosferę w każdym wnętrzu. Mnogość barw szkła i kompozycji z czasem stała się znakiem rozpoznawczym, świadczącym o spójności twórczości rzemieślniczej Tiffany Studios. Sam Tiffany twierdził, że swój kunszt wytwarzania i obcowania ze szkłem doskonalił przez 30 lat co zaowocowało stworzeniem flagowych produktów rozpoznawalnych i cenionych na całym świecie, zrodzonych z pasji i zamiłowania do koloru i estetyki. Do takich należą: lampa witrażowa Wisteria, czy lampa Pajęczyna - Cobweb.
„Kolor jest dla oka tym, czym muzyka dla ucha”
Louis Comfort Tiffany
Do tej pory kształt podstaw lamp był determinowany przez zastosowanie nafty jako źródła energii dla płomienia, wówczas była ona swoistym magazynem na paliwo gwarantującą długi czas użytkowania. L. C. Tiffany postanowił połączyć, ówcześnie niedawny wynalazek Thomasa Alva Edisona – żarówkę (1879) i jego kolorowe dzieła. Lampy zyskały smuklejsze bazy które wpłynęły na proporcje i ilość użytych surowców. W szybkim czasie zaprojektowano ponad setkę niesamowitych wzorów. Jako, że były tworzone w Secesji - Art Nouveau przedstawiały głównie motywy florystyczne. Wyjątkiem były kompozycje z pawimi piórami i ważką jako szlachetnym, pięknym i tajemniczym stworzeniem.
Louis Comfort Tiffany szybko zdobył światową renomę i zbudował silną markę – Tiffany Studios. W 1900 roku Tiffany zdobył złoty medal – Grand Prix na wystawie światowej w Paryżu. L. C. Tiffany dokonał aranżacji domu Marka Twaina, a także zrealizował projekt szklanej kurtyny w Pałacu Sztuk Pięknych w Meksyku. W Tiffany Studios tworzyło ponad trzystu artystów i rzemieślników, co wyjątkowe, większość pracowników stanowiły kobiety, które Tiffany uważał za lepszych specjalistów w doborze i pracy z kolorami, w tym przypadku szkłem. Wytwory rzemiosła artystycznego firmowanego nazwiskiem Tiffany stały się cenione i poszukiwane. Katalog lamp Tiffany z 1906 roku liczył 125 różnych wzorów, a ceny kształtowały się od 30$ do 750 $. Jak na ówczesne czasy były to wielkie pieniądze, ponieważ zarobki większości członków społeczeństwa nie przekraczały 1000 $ rocznie.
Po dziś dzień wierne repliki lamp Tiffany są poszukiwane i kosztowne. Ogromne dziedzictwo i spuścizna , jaką pozostawił po sobie L.C. Tiffany czyni jego wyroby niepowtarzalnymi, wyjątkowymi przedmiotami o ponadczasowej estetyce. Są synergią sztuki i rzemiosła z którą każdy ma potrzebę obcowania, a samo posiadanie lamp projektu Tiffany’ego nobilituje właściciela. Louis Comfort Tiffany zmarł w 1933 roku mając 85 lat. Ciekawostką może być fakt, że L. C. Tiffany zaprojektował swój własną, słynną willę – Laureton Hall na Long Island, która liczyła 84 pokoje. Została przekazana we własność fundacji Tiffany’ego wraz z ziemiami przyległymi na muzeum i szkołę artystyczną, która spłonęła w 1957 r. Jednak fundacja działa do dziś i oferuje stypendia naukowe młodym, zdolnym artystom.
